Het begin

Soli Deo Gloria behoort tot de bekendste koren van Urk. Het werd opgericht in 1997, door enkele vrienden. Het staat sindsdien onder leiding van Jaap Kramer. Vanaf het begin is streven naar kwaliteit een belangrijke drijfveer binnen het koor geweest. Die kwaliteit heeft geleid tot een groep enthousiaste zangers met een ongeëvenaarde koorklank in Nederland.

Concerten
In haar korte bestaan heeft SDG al vele concerten en optredens verzorgd. Gemiddeld geven zij 10 tot 15 concerten per jaar. Inmiddels hebben ze ook hun medewerking verleend aan radio en TV. Diverse malen waren ze al te zien en te beluisteren bij “Nederland Zingt” (EO). In 2002 en 2015 werden succesvolle reizen naar Ontario, Canada ondernomen, waar vele drukbezochte concerten zijn gegeven. Soli Deo Gloria zingt op uitnodiging of door zelf concerten te organiseren.

Repetitie
De mannen van Soli Deo Gloria repeteren elke zondagmiddag van 14.30 tot 16.00 uur. Dit deden zij eerst in een zogenaamde visserijbox. Tegenwoordig heeft het koor onderdak gevonden bij Verhoeff Foods, waar ze met veel plezier in een grote ruimte hun liederen zingen. Soli Deo Gloria kent momenteel 23 leden, en heeft een ledenstop ingevoerd. De kracht van Soli Deo Gloria zit in het feit dat het een klein mannenkoor is, dat streeft naar kwaliteit en niet naar kwantiteit. Dat willen de leden ook graag zo houden.

Kleding
Het koor treedt op in de traditionele Urker klederdracht. Dat bestaat uit zwarte schoenen, zwarte sokken, een zwarte broek met zilveren knopen, en een rood gestreept hemd (baatje), met een zwart sjaaltje en gouden halsknopen. Kijk voor meer info over Urker klederdracht eens op deze site. Ook heeft het koor alternatieve, modernere kleding, welke wij gebruiken voor TV opnames.

Oorbellen
En hoe zit het nou eigenlijk met de gouden oorbellen? Veel luisteraars zien ze bij veel van onze koorleden, en vragen hoe dat nou eigenlijk zit. Het komt van een oude lokale traditie. Vroeger droegen de visserlui ze als een soort verzekering. Mocht een visserman op zee verdrinken, dan was de gouden oorbel een identificatiemiddel. Diegene die de man vond, mocht het als betaling gebruiken voor eventuele begrafeniskosten.